In het kort
Ik ben in 2023 afgestudeerd aan de TU Delft. Ik heb een passie voor persoonlijke ontwikkeling. Tijdens mijn studententijd heb ik me verdiept in persoonlijk leiderschap. Sinds 2020 geef ik hier trainingen over aan studenten. Hoe creëer je rust, overzicht en focus in een druk studentenleven? In Juni 2023 publiceerde ik ‘Studeren is combineren‘. Een boek waarmee ik hoop dat meer studenten grip krijgen op hun studentenleven.
Het langere verhaal
Leestijd: 10 minuten
Ik begin bij het heden en neem je langzaam mee terug in de tijd. Je kunt zelf bepalen hoeveel je ‘over mij’ en mijn achtergrond wilt weten.
Ik in het heden
Ik heb van mijn passie mijn werk gemaakt.
Sinds 2020 heb ik door het hele land honderden studenten en studentenbestuurders training gegeven over persoonlijk leiderschap. In de tweede helft van 2021 heb ik zelfs besloten negen maanden ‘vrij’ te nemen van studie om me op de trainingen te focussen. Daardoor is mijn aanbod verbreed: ik bied nu ook trainingen aan over leiderschap en samenwerking. De komende jaren wil ik meer studenten helpen en nieuwe trainingen ontwikkelen.
Ook heb ik het boek ‘Studeren is combineren’ uitgebracht. Het schrijven hiervan was een heel leerzaam proces en heeft me nog beter bijgebracht hoe belangrijk persoonlijk leiderschap is. Met het boek hoop ik dat ook de studenten die geen trainingen kunnen volgen antwoorden vinden op vragen die ze wellicht nog niet eens gesteld heb.
Ik als pro-deo trainer
De eerste vier jaar van mijn studietijd werkte ik hard. Er zat geen limiet aan de dingen waartegen ik ja zei en er zat juist wel een limiet aan mijn pauzes en slaapuren – deze werden geminimaliseerd. Ik had één doel en dat was efficiënt werken. Dat gaf me voldoening.
Gelukkig las ik het boek Deep work waarin Cal Newport betoogt hoe onlosmakelijk verbonden effectiviteit is met momenten van rust. Ik besefte me dat ik vaak efficiënt werkte aan de verkeerde dingen. Naar aanleiding van zijn boek besloot ik ook om me in de zomer een week op te sluiten met alleen boeken en stilte. Deze week zou ik gaan gebruiken om na te denken.
In 2020 begon de zelf vormgegeven stilteretraite waarin ik boeken (her)las, sportte en mediteerde (door onkruid te wieden). Er was genoeg tijd en stilte om na te denken. Tijdens het lezen van een aantal boeken (Getting Things Done, Deep Work, Grip, Focus Aan/Uit) trilden mijn handen van de passie voor persoonlijke ontwikkeling. Ik besefte me dat ik mijn enthousiasme op dit gebied normaliter de tijd en ruimte niet genoeg gunde. Er stond immers al 1.5 jaar lang ’training geven of boek schrijven over persoonlijke ontwikkeling’ op mijn ooit/misschien-lijst. Tijdens de stilteweek had ik deze ruimte wel. Ik besloot daarom om een mail op te stellen waarmee ik een gratis training aanbood aan studentenbesturen. Vanaf dat moment ging het snel.
Acht besturen gingen op mijn aanbod in en dus moest ik binnen een maand de beloofde training ontwikkelen. Het uitkristalliseren van mijn initiële idee was een tijdrovend maar leuk proces. De eerste trainingen werden goed ontvangen waarna ik de pilot uitbreidde. Acht maanden na de stilteretraite hadden meer dan twintig besturen in Delft en Rotterdam de training hadden gevolgd. En sindsdien is het een officiële eenmanszaak.
Ik blijk naast een passie voor persoonlijke ontwikkeling ook een passie te hebben voor het coachen van mensen.
Ik in een studentenbestuur
In 2018 begon ik na twee jaar studeren aan een fulltime bestuursjaar. Ik zou me een jaar lang alleen met de studievereniging bezig houden. Het leek me heerlijk om alleen hierop te focussen en minder balletjes in de lucht te houden. Ik verwachtte minder stress en meer tijd om te genieten. Dit bleek een illusie.
Ik had chronisch tijd tekort en miste overzicht en focus. Mijn brein maakte overuren en crashte regelmatig. Ik staarde dan levenloos voor me uit of was juist rusteloos aan het piekeren. De hele dag was ik druk bezig en toch had ik het gevoel dat ik weinig voor elkaar kreeg. Ik kon niet eens navertellen wat me zoveel tijd had gekost. Tijdens pauzes bleef ik nadenken over alle onafgeronde taken en projecten. En juist als ik me wilde focussen dwaalden mijn gedachten af. Dit moest veranderen.
Het keerpunt voor mij was het lezen van een boek, getiteld ‘Getting Things Done’. Hierin beschrijft David Allen hoe je helderheid en rust creëert door piekergedachten georganiseerd uit je hoofd te schrijven. Door dit toe te passen kon ik weer efficiënt en ontspannen werken.
De planaholic en persoonlijke ontwikkelingsfanaat kwamen in me naar boven en ik raakte verslaafd aan efficiënt werken.
Ik als planaholic
Op de lagere school haalde ik vaak de hoogste cijfers van de klas en voelde ik me gepest als nerd. Mijn ouders vertelden me herhaaldelijk dat anderen ‘gewoon jaloers’ zijn. Deze gedachte draag ik tot de dag van vandaag met me mee en daarvoor ben ik ze dankbaar. Zonder hun steun was ik waarschijnlijk gestopt met mijn best doen en presteren.
In het examenjaar van VWO was er geen onzekerheid of ik ging slagen. Maar ik had geleerd om ten allen tijden mijn best te blijven doen – dus dat deed ik. Dit vertaalde zich in een Excel-sheet waarin ik elk uur van de drie maanden voor mijn eindexamens inplande. Mijn mentrix, mevrouw Kos, had zoveel vertrouwen in me dat ik een maand lang mocht spijbelen. De lessen waren niet meer nuttig voor mij (behalve die van haar klas Nederlands natuurlijk). Deze tijd was ik vaak te vinden op de windsurfplank in het Ijsselmeer aangezien ik na een paar ochtenduren vaak klaar was met mijn planning.
Mijn liefde en ervaringen in het maken van een planning kon ik goed gebruiken in de eerste jaren van mijn studietijd . Ik deed een lastige bachelor: Technische Natuurkunde aan de TU Delft. Ik deed er veel commissies en activiteiten naast en ik woonde met veertien huisgenoten. Plannen was noodzakelijk om alles te kunnen combineren.
Ik wende aan vrije tijd als een gepland blok in de agenda waarin ik even niets nuttigs hoefde te doen. Buiten deze blokken om werden WC-bezoekjes zelfs nuttig besteed aan Duo Lingo of leren schaken.
Ik was een planaholic.
Ik en persoonlijke ontwikkeling
Waar mijn liefde voor persoonlijke ontwikkeling in het algemeen is begonnen weet ik niet precies. Maar de kans is groot dat ik een deel van mijn passie en kennis van mijn ouders heb overgenomen. Mijn vader is al meer dan twintig jaar coach en trainer op het gebied van samenwerken en communicatie. En mijn moeder is ook al lange tijd coach en trainer waarbij ze zich richt op leiderschap en mindfulness.
Zelfhulpboeken hebben bij mij vaak de juiste snaren geraakt. Als kind las ik al ‘Negen stappen naar succes voor tieners’ van Stedman Graham. De grootste hoop aan non-fictie boeken verslond ik echter in mijn studententijd na het lezen van Getting Things Done. Elk zelfhulpboek bracht me een aantal leerzame concepten. Langzamerhand raakte ik gewend aan een constante stroom van tips op het gebied van persoonlijk leiderschap.
Ik heb mezelf aangeleerd andermans lessen toe te passen in mijn eigen leven. Beter goed gestolen dan slecht geleerd.